Krokodillen nachtmerrie

Zo, ben ik even moe.

Voor mijn gevoel heb ik de hele nacht liggen dromen over krokodillen en babykrokodilletjes die maar uit hun eieren bleven komen. Toen ik er uiteindelijk één durfde op te pakken, gromde hij wel even naar me, maar bleek super zacht te zijn en super schattig. Tot slot kwamen er allerlei misvormde babykrokodillen aan en toen er eentje met zijn misvormde lijf spartelend op de grond viel trapte ik hem dood. Nee! Zelfs in mijn droom, die inmiddels was veranderd in een nachtmerrie, was ik verbijsterd en riep ik heel hard dat ik dat nooit had willen doen en normaal gesproken ook nooit zou doen, een dier vermoorden, ook niet als hij misvormd was.

Blijkbaar is dit het gevolg van de hele week bezig zijn met krokodillen. Het begon met mijn collega, die vertelde dat hij gek is op monsters en dat daarom mijn krokodil-achtige en andere ‘monsters’ hem ook zo aanspreken. Dit was voor mij de aanleiding om de foto’s van mijn kunstige kroko’s nog eens te bekijken, waardoor ik vervolgens onwijs veel zin kreeg in het maken van een krokodil.

‘Hee, hier staat al een krokodil’, ging er door me heen, terwijl mijn oog werd getrokken naar een doorleefd stuk hout. Het zal wel een tik van mij zijn, maar als ik helemaal in de flow zit, dan zie ik het dier al helemaal voor me en ga ik er tegen kletsen. Dus ik zat lekker tegen een steeds groener wordende plank te kletsen, die vanaf het moment dat ik hem zag staan, een krokodil was. Terwijl Krokie (hee, ineens heeft hij dan ook een naam) in het zonnetje ligt te drogen, ga ik op zoek naar pootjes, tanden, stekels en krokodillenogen. Ineens weet ik zeker welke ogen dat gaan worden.

Mijn moeder is onlangs verhuisd en haar ouderwetse stoppenkast werd vervangen door een ‘slimme’. De oude stoppenkast liet de klusjesman staan, die moest mijn moeder zelf maar afvoeren. Uiteraard deed ik dat voor haar, maar voordat ik alle rommel in de aanhanger zette, zag ik die ogen naar me staren en wist dat ik die niet moest laten zitten. Dus de stoppenkast naar de gemeentewerf en de stoppen in mijn atelier, wachtend op het dier dat ze goed kon gebruiken. Krokie dus.

Nadat ik hem tot leven had gewekt, was ik nog zo in de ban van de krokodil, dat ik ook een kleintje wilde maken, een babykrokodilletje. En daar ging het fout in mijn droom, want toen bleven ze maar uit hun eieren komen. In werkelijkheid was deze schattige baby nog meer werk dan zijn drie keer zo grote ouder. Maar met stukjes zeeglas als stekels, steentjes als tanden, roestige schroeven als pootjes en een rood glaskraaltje als centrum van zijn oog, waar ooit een tak heeft gegroeid, is ook de baby een waar kunststukje geworden.

Krokodillen zijn super mooie en interessante beesten. Ze leefden al in de tijd van de dinosauriërs. Prehistorische monsters zijn het. Maar niet mijn Krokie. Hij lijkt zo uit een prentenboek voor peuters en kleuters te zijn weggewandeld. Op zijn dooie gemakkie de wereld in. Wie weet is hij op weg naar jou.

Expositie in Bronovoziekenhuis Den Haag, kinderafdeling.

Vanaf 17 juni voor ten minste drie maanden.

Krokodillen nachtmerrie